Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2017

Μικρό Λευκό Κοχύλι!!!

  Η Κατερίνα Χλωροκώστα είναι μία από τις αγαπημένες μου blogger!Μέσα από το kapaworld έχω ταξιδέψει,εμπνευστεί,ονειρευτεί...Ρουφάω στην κυριολεξία κάθε της ανάρτηση...Πριν ένα χρόνο περίπου μας έγραψε για το Μικρό Λευκό Κοχύλι!Μα δεν υπήρχε αμφιβολία...αυτό το βιβλίο θα ερχόταν στην κατοχή μου οπωσδήποτε...Έλα όμως που πέρασε τόσος καιρός και εγώ ακόμα δεν τα είχα καταφέρει...Μέχρι πριν λίγο καιρό,επιτέλους πήγα στο βιβλιοπωλείο να το παραγγείλω,χρειαζόταν να περιμένω μέχρι την επόμενη για να το φέρουν.Το πιστεύετε ότι περίμενα σαν μικρό παιδί?Μέχρι που ήρθε το επόμενο απόγευμα και το πήρα στα χέρια μου,μα αυτή τη φορά έπρεπε να περιμένω να κοιμηθούν τα μικρά ταρζανάκια...

Τι να πω γι'αυτό το βιβλίο??



Ένα τόσο δα βιβλιαράκι,μα κρύβει μέσα του τόσο μεγάλο νόημα....
Αυτό το μικρό κοχυλάκι έχει τόσο μεγάλη δύναμη,γιατί μπόρεσε να ταξιδέψει στο βυθό της ψυχής όλων των μαμάδων που το έχουμε διαβάσει και να ταράξει τα ήρεμα νερά της...

Το διάβασα με μια ανάσα,με ένα σφίξιμο στην ψυχή,τα μάτια μου πολλές φορές ήταν υγρά,κάποιες στιγμές θύμωνα με την μαμά της Στέλλας και άλλες στιγμές ταυτιζόμουν μαζί της....

Τελείωσα την ανάγνωση και ένιωσα ευγνωμοσύνη,γιατί δεν ήμουν στην θέση αυτής της γυναίκας...γιατί στο διπλανό δωμάτιο κοιμόντουσαν τα μικρά μου αγγελούδια...αφουγκράστηκα την ανάσα τους που μου φάνηκε τόσο μελωδική...

Για να είμαι ειλικρινείς είμαι μια μαμά που προσπαθώ να είμαι κοντά τους,να τα ακούω,να ταξιδεύω μαζί τους,να γελάω μαζί τους,να παίζω μαζί τους,μα θα ήταν ψέμα αν πω ότι πολλές φορές δεν με παρασέρνει η καθημερινότητα και οι δυσκολίες της....

Έτσι, αυτό το κοχυλάκι ήρθε για να με αφυπνίσει και να με..."σκουντήξει"...

Από κείνο το βράδυ το Μικρό Λευκό Κοχύλι βρίσκεται πάνω στο κομοδίνο μου και κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ μου κλείνει το μάτι....

                                                                                                                                              Βούλα