Εδώ και λίγες μέρες επιστρέψαμε στην Αθήνα, είχαμε παει στο χωριουδάκι μου! Περάσαμε υπεροχα! Μα πιο πολύ απ'όλους το ευχαρηστήθηκε ο μικρός μου!!!
Το πρόγραμμα είχε ως εξης:
Σηκωνόταν το πρωί και φώναζε: γιαγιααααααά,παππουυυυυυυύ!!!!!! Φυσικά η γιαγιά και ο παππούς έτρεχαν ξετρελαμένοι να πάρουν αγκαλιά τον εγγονό τους και εμείς βρίσκαμε την ευκαιρία να κοιμηθούμε καμιά ωρίτσα παράπανω!!!
Αφού λοιπόν τον έπαιρναν αγκαλίτσα του ετοίμαζαν πρωινό:γάλα και τηγανίτες με μέλι!!!Τον έντυναν και ξεκίναγε το πάρτυ...
Όλη μέρα στην αυλή να τρέχει, πήγαινε στο κήπο και παρατηρούσε τα λαχανικά του παππού και τα λουλούδια της γιαγιάς, τα οποία τα έκοβε και έτρεχε να μου τα προσφέρει (τον έμαθε η γιαγιά του να το κάνει), πήγαινε και τάιζε τις κότες μαζί με το παππού,πήγαινε στο θείο μου και έπαιζε με τον σκύλο του, έτρεχε όλη μέρα πάνω-κάτω με αποτέλεσμα να πέφτει συνέχεια και να καταματώσει τα πόδια του και εμεις από πίσω να καμαρώνουμε για τον θησαυρό μας!!!
Το απόγευμα τον πέρναμε εμείς και τον πηγαίναμε βόλτα στην θάλασσα,σε λιβάδια, κάναμε τον γύρω του χωριού και παρατηρούσαμε τα προβατάκια και κατα τις 21:00 έπεφτε εξαντλημένος για ύπνο και τότε εμεις μαζευόμασταν γύρω από το τζάκι,ψήναμε,πίναμε το κρασάκι μας και ξεκινάγαμε το κουσκουσάκι και μας έπερνε το πρωι...
Από τότε που γυρίσαμε σκέφτομαι συνέχεια την επίδραση της φύσης στον άνθρωπο, ήρεμησαμε τόσο πολύ, το κεφάλι μας άδειασε από κάθε έννοια και ο μικρός μας δεν χρειάστηκε ούτε στιγμή τα παιχνίδια του για να περάσει όμορφα... Όσο για το φαγητό? Φρέσκα αυγά, λαχανικά και φρουτα που κόπηκαν λίγο πριν τα καταναλώσουμε! Πόσο τυχεροί ειναι οι άνθρωποι που ζουν στην επαρχία? Και κυρίως πόσο τυχερα είναι τα παιδιά που μεγαλώνουν κοντά στη φύση?
Μακάρι να είχα την δυνατότητα να μετακόμιζα μόνιμα στο μικρό μου χωριουδάκι...
Οι μέρες πέρασαν και επιστρέψαμε στην πόλη, η οποία μου φάνηκε πιο ασχήμη από ποτέ, βρώμικη και με περίσσια οχλαγωγία... Τώρα περιμένουμε πως και πως να περάσουν πάλι οι μέρες για να ξαναφύγουμε...
Βούλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου